Afgelopen week was het weer een keer zover. Ik crashte. Ik ging echt kei en keihard onderuit… Maar echt. Serieus voor een goeie.
Ik had een aantal weken gehad waarin alles tegelijk kwam: Corona-tijd in het gezin leidde bij onze 2 jongens tot frustratie, ons team in Amerika had geen (priori)tijd meer om gesprekken te voeren met mensen daar dus mocht ik ze weer zelf doen, zo ook voor Zweden, ik had (daardoor) te weinig tijd om goed naar mijn eigen verlangens te kijken. “daardoor” ook te weinig (priori)tijd genomen om goed te mediteren en duidelijk aan te geven wat ik graag wilde, het (gezonde) eten was er (daardoor) bij ingeschoten en de supplementen die ik altijd nam waren niet op tijd geleverd. Allemaal excuses zo lees ik nu zelf. I know.
En, ja, ik weet het, ik zeg het namelijk altijd zelf: het begint bij de basis: routine, mediteren, gezond eten en balans bewaren. Ik weet het zo goed te vertellen. Ik weet hoe essentieel dit is. Daarom wist ik nu ook weer dat het super belangrijk is om je te houden aan je eigen routine en discipline: gezond eten, genoeg slapen, mediteren en tijd voor jezelf…
Dus.. ja.. en de laatste week dus “even niet”… ook dat gebeurt en dat is dus okay want daardoor kun je weer leren. Dat komt zo.
Afgelopen donderdag kwam het tot een (anti)climax: ik had een hele dag vol staan met afspraken en ’s avonds had ik nog 2 calls staan met Amerikaanse mensen die een gesprek wilde. En ik merkte dat ik helemaal op mijn tandvlees al liep. Maar ja… ik wil natuurlijk ook graag die Amerikaanse markt verder op.. . ken je dat? HSP’er? Geen keuzes kunnen maken? Dat dus..
En JA!!!!!!!!!!!! Ze zei JA! Mijn eerste betalende Amerikaanse klant is een feit. Na zoveel werk. Eindelijk…
En de dag erop.. juist. Ik was KAPOT! Overprikkeld door alles dat op mn pad kwam. Suizen in mn oren. Hoofdpijn. Mijn lichaam ZO MOE. Kort lontje.
Mensen vroegen me: heb je een burn out?
Nee. Dat niet. Want ik doe mijn werk met heel veel plezier. En ik loop niet heel snel leeg. Want ik heb echt een leuk en cool leven met mooie mensen om me heen. En ik leef goed en zo goed mogelijk in balans. Dus: nee, geen burnout. Maar wel: ALL HANDS ON DECK. En ik ben zo dankbaar voor mijn inner circle: een klein clubje mensen om me heen die me dan helpen en me erop wijzen wat ik moet doen.
Ik zet mijn energie dan dusdanig neer dat mijn inner circle dit herkent en laat weten. Bijvoorbeeld: “Erik, je gaat NU alle social media, mails enz enz laten vallen en gaat volledig offline (heel weekend gelukt ), Erik, wij gaan je er doorheen trekken, Erik, ik geef je nu mijn liefde en respect en we gaan jou even uit de wind halen”. Ik kan zo wel even doorgaan.
En dat deed ik. Ik ben zo gezegend met deze kleine groep mensen die volledig om me heen staan en me koesteren. Kennen. Helpen. Wat een voorrecht! Dus ik ging offline. Ging wandelen. Alleen. Zonder i phone. De bossen in. Ik blokte mijn agenda af. Ik ging slapen. VEEL SLAPEN. 24 uur in een dag.
En toen voelde ik weer de balans terug komen. Ik wist en voelde het weer. Alle kennis en ervaring die ik opdeed kon ik weer toepassen. Uit mn hoofd. Naar mn hart toe. Wat wil ik nou? Wat is het aller aller belangrijkste?
En zo kwam de balans weer terug. En ik ben blij dat dat elke keer sneller gaat. Het crashen kost me een dag of 2. En dan ben ik er weer,
Moraal van het verhaal? Investeer in een coach. Ik meen het. Weet je: het gaat niet om mij. Of ik een goede coach ben of niet. Het gaat erom dat je (in deze tijden zeker!) echt in jezelf investeert in iemand. Of, beter nog, een heel team van coaches. Healers, teachers, wat dan ook. Misschien (hopelijk) heb je ze al zelf.
En, echt ik meen dit, mocht je mensen om je heen hebben die jouw inner circle voor jou kunnen zijn: plan hier een afspraak in met mij of iemand van m’n team. Ik ga je sowieso dan individueel spreken, dat is wat ik doe.
Want na een weekend vol rust. Aandacht voor mezelf. En de dingen die echt belangrijk zijn voor mij, ben ik er weer. gegroeid en al Ik heb de gift gehaald uit mijn les. En ik ga er vast nog een keer op leeglopen. And so it is. En het maakt niet uit. Zo lang ik leer, is het goed.
Come on: mijn drive is weer terug. Dankzij mijn eigen team en groei in mezelf. En ik gun jou dat ook. Tot snel?
Be well
Erik
