“Blinde vlekken”. We hebben ze allemaal. Alleen we zien ze niet. Vandaar ook de term 😉
Ikzelf vind het fijn om structureel begeleid te worden door mijn coach die me in sessies wijst op dingen die ik zelf (even) niet (meer) zie. Dat is soms confronterend en soms vind ik het ook irritant als er “voor de zoveelste keer diezelfde blinde vlek” wordt benoemd. En daarin ligt juist ook de grootste groei, dus ik ga er gewoon elke keer mee aan de slag zodat ik verder mag en kan groeien. En dat is TE GEK!
Zo help ik om mijn beurt weer klanten met het aanstippen en ontdekken van hún blinde vlekken zodat zíj weer kunnen groeien. En als we dát nou allemaal gaan doen vanuit onze levenservaring, passies, talenten en gaven, dán gaan we écht die nieuwe wereld neerzetten zoals die echt bedoeld is. Zo simpel is het nieuwe leiderschap dus.
Ik zal een voorbeeld geven van een klant van me, Jill.
Een aantal jaren terug was ik Jill aan het coachen en adviseren bij de groei van haar praktijk. We zaten samen te kijken naar haar doelstellingen. Er lag een héél simpel, duidelijk, mooi en ambitieus financieel plan. We werden er samen heel erg vrolijk van. En Jill begon te rekenen. En te tikken op haar I phone om bedragen op te tellen, af te trekken, te delen enz. het ging super goed, snel en in flow!
En toen begon ik haar een paar vragen te stellen over “aantallen”, “capaciteit” en “bedragen per yoga les”. Ik zag en voelde dat ze héél onzeker werd… het lukte ineens niet meer.
Ik vroeg wat er aan de hand was. En ze zei: “euh, ja, ik kan dus niet goed rekenen. Ik ben niet goed in cijfertjes en zo. En ik reageerde verbaasd: “hoezo? Je hebt me nét laten zien dat je het, in flow, echt heel goed kunt!”
Dus ik stemde verder af. En we gingen dieper het thema aan. (Dat is overigens jarenlang een blinde vlek voor mezélf geweest: dat ik er gewoon op mag vertrouwen dat wat ik voel vanuit een pure en zuivere intentie altijd klopt en goed is!)
Jill vertelde dat ze op haar midden twintigste van een trap was gevallen. Met haar hoofd op een marmeren vloer. En dat ze in coma had gelegen. En dat het héél erg ernstig was en ze ook echt maanden lang heeft mogen (“moeten”) revalideren. Eén van haar heftigste periodes, zo niet dé meest heftige uit haar leven.
En wat gebeurde er? Toen ze weer hersteld was? Haar behandelend arts, een neuroloog (weet je wel: witte lange jas, groot bureau, voor een boekenkast vol met boeken over de werking van de hersenen dus dan weet je “alles”), zei tegen haar: “Jill, je mag van geluk spreken! Dat je nog leeft. En dat je zo goed bent hersteld. En je mag al helemaal blij zijn dat je dus kunt praten, zien enzovoorts. Het enige wat je nooit echt goed meer zal kunnen is, dat je nooit meer echt goed zult kunnen rekenen en tellen”. Daar zal je je bij neer moeten leggen.”
Iets in deze trant werd dit zo tegen haar gezegd. En ze geloofde hem! En ik snap dat! Maar het is dus slechts één mening van één iemand die dat één keer heeft gezegd!
Zie je hoe wij onszelf laten primen? Het zijn “belangrijke mensen” die een (grote) invloed op je hebben die je sturend en bepalend (en vaak nog geeneens slecht bedoeld ok nog eens) een beperkende overtuiging aanpraten!
Zo lang als dat die beperkende overtuiging bij Jill duurde, zo snel kon dit in onze sessie geheeld worden.
Daarom ben ik zó blij en dankbaar dat mijn team en ik dit prachtige werk elke dag mogen doen voor al deze mooie, bewuste, mensen!
Wil jij ook eens in gesprek over jouw blinde vlekken zodat jij vanuit jouw zielsmissie kunt werken zonder obstakels? Plan dan een gratis gesprek in.
Heb het goed!
Erik
